park aşıkları

şabaha karşıydı. kalktım yine, park aşıklarını karşılamak için düştüm yollara. sitem edecektim onlara. namus dersi vermeye kalkacaktım. ben o adamların altına yatan hatunlardan daha masumdum ya sanki..sanki günler öncesinde aynı parkta usulca sevdiği adamın koynuna sokulan ben değildim..hayat dersi mi verecektim o aşıklara? küfür mü edecektim? ''hey kaltak, haberin yok iki gün sonra kıçına tekmeyi yiyeceksin, o seni becerdiğiyle kalacak.'' mı diyecektim? utanıyordum kendimden. aynalardan kaçıyordum yine. insanlardan kaçıyordum..gerçeklerden kaçıyordum aslında ben. bana gerçek yüzümü gösterecek herkesten ve herşeyden kaçıyordum. o parka uğramadım bir daha. aşıklarla hiç konuşmadım. aylar sonra geri dönmeye çalışan, beni unutamadığını söyleyen senle bile konuşmadım. çok geçti artık. hayatımdan çok şey aldın gittin sen. bari kalanlar işe yarasın, bırak.