bugün bana yeni yıl mesajı atmayan tüm sevdiklerimi 2010dan itibaren sevmeyeceğim.!

bana biri çok kolay bir şekilde ''seni seviyorum'' dedi.
-seni seviyorum !
çok kolay ve çok çabuk söylenmiş bir söz.
çabuk seni seviyorum diyen çabuk bıkar gider.
lanet olsun.
oysa ben de seviyordum onu.
biraz daha sabredemez miydi sanki?
of ne yapacağım şimdi?
sonunu biliyorum bunların.

domuz gribi endişesiyle güzelim okulumda erkene alınan güzelim sınav tarihleri nedeniyle 45253686 haftadır aralıksız girdiğim sınavlar sonucu kurdeşen döktüm. ayrıca mübalağa sanatımı da yaparım böyle. daha da bitmediler o ayrı. neyse ben ders çalışmaya gidiyorum. işim uzayabilir, öptüm.

kürk mantolu madonna

asıl konuya girmeden önce de, girdikten sonra da beni tatlı tatlı ağlatan, durup durup gökyüzüne bakarak dalıp gitmememi sağlayan, daha ufacık olan ömrümle kıyaslayınca yaşadığın hüzünvari olayların ne denli yetersiz olduğunu görüp kendi kendime kızmama neden olan, sonuna geldiğimdeyse ''aşktan korksam mı ne yapsam?'' -hoş sanki korkmuyormuşum gibi- dedirten eşsiz roman.
bitmesini istemememe rağmen hemen başladığım gün bitiverdi. acaba yeniden mi okusam..doyamadım.
ama birkaç gün yeni bir kitaba başlamamak niyetindeyim.
zira etkisinden kurtulmak istemeyeceğim türden bambaşka bir deneyimdi.

bir koku istiyorum.
küllere akan göz yaşları gibi
dumanlı, hüzünlü, ıslak bir koku.

sarılmak sarılmak

one more cup of coffee dinliyorum.
ama deli gibi.
eskiden de dinlerdim de bu başka. şimdi başkayım.
çok isterdim onunla birlikte dinlemeyi çünkü.
birlikte dans etmek isterdim.
birlikte film izlemek
yatmadan önce birlikte süt içmek
birlikte uyumak ama ondan önce uyanmak isterdim.
ona benden geldiği belli olan isimsiz mektuplar yazar,
üzerlerine parfümümden sıkardım.
öl dese gözümü kırpmadan ölüme giderdim.
şu anda da bir ölüden farkım yok çünkü.

yokluğunu varlığından daha çok gözümde büyüttüm, biliyorum.
ama bunun suçlusu o
gidiyorum demeyen o.
gittiğini bile bile gitmemiş olduğuna inandırdım kendimi şu iki çift lafı etmediği için bana.
öfkeliyim
ama onu çok nadir gördüğüm zamanlarda içimden ona sarılmaktan başka bir şey gelmiyor.
titriyorum
yolumu değiştiriyorum
midem bulanıyor
ama yine de ona sarılmak istiyorum.
ömrüm boyunca beceremeyeceğim ondan hesap sormayı.
çünkü her defasında sarılmak gelecek.

keşke tekrar çocuk olsam.
keşke

bir şehir istiyorum.
kokusuna bağımlı olup
sesine hayran kalayım
anılarıyla yoğrulup
dertlerine ortak olayım

az kaldı.
o gün gelince yağmurun ıslattığı kaldırımlardan bile hesap soracağım.
bekle, çok az kaldı.

derdim bir baltaya sap olmak mı, bir sapa balta olmak mı?
ikincisini istiyorum. kendimi kanıtlamak, yönümü çizmek istiyorum.
gelecekten korkmamak, hayatım boyunca zorla sokulacağım sınavlar için kaygılanmamak istiyorum.
yaşamak istiyorum ben, kendi yarattığım dünyamda.