bir ''ergen''in web günlüğü konu 1 aileyle çatışma

manyetizmanın baskın olduğu bu evrende zıt kutupların kadın tarafında yer almak beni korkutuyor açıkçası. değişken duygular denen olay aslında tam anlamıyla bir saçmalıktan ibaret değil. dağ gibi bir gerçeklik payı var, evet. bizzat biraz önce yaşadım. hem de aynı insan soyundan gelmiş olduğuma inanamadığım sevgili annemle. eğri oturup doğru konuşmak gerekirse, üzerime gelen tek kişilik aile zamozingosundan bir o kadar bıktığımı belirtmeliyim. o meşhur cümleyi yazmadan edemeyeceğim sevgili okurlar. dibine kadar da hakediyor:
''ben senin gibi olmayacağım, anne.''

bunu yüzüne de söyledim. aldığım tepkiden biraz gözüm korkmuş olsa da, yine olsa yine de söylerdim. bana neler neler dedi:
''nasıl bir kişiliğin olduğunu anlayamıyorum.ukala..ben seni böyle yetiştirmedim..vs''

yanlış okumadınız, sırf kendi fikrimi beyan ettiğim için bana ukala dedi. oysa ki ben, heryerde ve her zaman ''başkalarının hoşuna gitse de gitmese de, içinden geleni söyle'' temalı bir kişilik çizmişimdir. ve benim kişiliğim hakkındaki bu kritiği en iyi yapabilecek kişi yine kendi annemdir. söyleyin sevgili okurlar, annemin bu kritiği yapamamış olması yine benim suçum mudur?
bu mudur arkadaş ya?