nastenka'ya

nastenka'yı düşündüm bugün. nastenka güzel, nastenka masum..ninesinin eteğinde geçirmiş 17 yılını. korkuyormuş dünyadan. hep saklanırmış insanlardan. köprünün demirlerine yaslanmış ağlarken yıllarını adadığı adamın hayali çıkagelmiş yine. herzamanki gibi, denizi birbirine katıp dalgaların uğultusuyla göstermiş kendini. sessiz çığlıklarını duymuş adamın. titremiş nastenka, hatırlamış geçmişini. tozlu gece korkutmuş onu yine. kaldırımlara bakamamış bile. dünya, içine alıyormuş; yok ediyormuş nastenka'yı. beklemeye dayanamıyormuş artık. gözlerini kapamış, düşler görmeye başlamış nastenka. kendi elleriyle yeni bir dünya kurmuş düşlerinde. dalgasız bir deniz yapmış, ufak bir tekne almış. yanına da sevdiği adamı koymuş. korktuğu gecelere inat; kurduğu dünyada hep geceleri yaşamış nastenka. yapayalnız dünyasına inat; birsürü arkadaşla donatmış çevresini. kısık sesli müziklerle dans etmiş, sevdiği adamın kollarında. kimseye hesap vermemiş, çünkü hesap soracak herkesi atmış dünyasından nastenka.
kurduğu dünya öylesine hoşuna gitmiş ki nastenka'nın; nasıl o hayata sahip olabilirim diye düşünmüş hep hıçkırıklarının arasında. ne kapkara kirpiklerindeki ufak kristaller yardım edebilmiş nastenka'ya, ne de sevdiği adamı içine çeken o karanlık dalgalar..
varlığını hissedemeden yokluğuna alışmak istemiyormuş nastenka. bir ses duymuş o karanlık gecenin tehlikeli dalgalarından, fısıltı gibi bir ses..
-gel!
''gel'' diyormuş sevdiği adam. durup düşünmemiş bile, karartmış gözlerini nastenka. sıkı sıkı tuttuğu köprünün demirleri kaymış gitmiş ellerinden.. nemli kirpikleriyle bırakmış kendini karanlık dalgalara-sevdiği adamın kollarına..
-geldim.